ตั้งอยู่บนเนินดินด้านตะวันตกของทางรถไฟ ใกล้กับศาลพระกาฬเป็นปรางค์เรียงต่อกัน 3 องค์ เป็นศิลปะเขมรแบบบายนซึ่งมีอายุราวพุทธศตวรรษที่18 สร้างด้วยศิลาแลง สันนิษฐานว่าเป็นเทวสถานของขอมในพุทธศาสนาลัทธิมหายานต่อมาได้ดัดแปลงเป็นเทวสถานโดยมีฐานศิวลึงค์ปรากฏอยู่ในองค์ปรางค์ทั้งสามปรางค์จนกระทั่งถึงรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์ฯ จึงได้บูรณปฏิสังขรณ์พระปรางค์สามยอดเป็นวัดในพุทธศาสนา